Horsemanship is the art of mastering our own movements, thoughts, emotions and behaviour. Not the horses.
- Mark Rashid
Horsemanship
Horsemanship is een filosofie en trainingsbenadering die zich richt op het begrijpen van het natuurlijke gedrag van paarden en het ontwikkelen van een harmonieuze relatie tussen mens en paard. Deze benadering is gebaseerd op de observatie van paarden in het wild en het begrip van hun sociale structuur, communicatie en instinctieve reacties. Natural Horsemanship streeft ernaar om op een respectvolle en empathische manier met paarden om te gaan, waarbij de nadruk ligt op het opbouwen van vertrouwen, het creëren van een partnerschap en het ontwikkelen van wederzijds respect tussen mens en dier.
Een ander belangrijk aspect van Natural Horsemanship is het begrip van de natuurlijke communicatie van paarden. Paarden communiceren voornamelijk via lichaamstaal, houding en subtiele signalen. Natural Horsemanship benadrukt het belang van het leren lezen en interpreteren van deze signalen, zodat de mens beter kan communiceren met het paard op een manier die voor het paard begrijpelijk is. Door zich bewust te worden van de taal van het paard, kan je effectiever reageren en communiceren, wat leidt tot een diepere verbinding en begrip tussen mens en paard.
Trainingstechnieken binnen Natural Horsemanship omvatten vaak grondwerk, waarbij het paard vanaf de grond wordt gewerkt, en rijden met een focus op zachtheid, geduld en beloning van gewenst gedrag.
Academische Rijkunst
De Academische Rijkunst is een eeuwenoude traditie in de paardenwereld die streeft naar harmonie en balans tussen ruiter en paard. Deze benadering van paardrijden wordt gekenmerkt door een diepgaand begrip van de biomechanica van het paard, de subtiele communicatie tussen ruiter en paard, en de ontwikkeling van het paard als atleet en partner.
De oorsprong van de Academische Rijkunst kan worden teruggevoerd tot de klassieke rijkunst, die ontstond in de Renaissanceperiode in Europa. Klassieke ruiters zoals Xenophon, Pluvinel, La Guérinière en Steinbrecht legden de fundamenten voor deze benadering, waarbij ze de nadruk legden op het belang van een correcte houding, zachte hulpen en een evenwichtige training van het paard.
Het doel is om het paard te ontwikkelen tot een atleet die in staat is om zijn lichaam in balans en harmonie te dragen, zowel onder het zadel als tijdens grondwerk. Dit wordt bereikt door middel van progressieve training, waarbij de nadruk ligt op het ontwikkelen van kracht, souplesse en evenwicht bij het paard.
